Te veel mensen die wijkverpleging nodig hebben, kunnen niet terecht of krijgen minder zorguren dan gewenst. ActiZ, branchevereniging van zorgorganisaties, onderzocht de effecten van jarenlang te weinig investeren in de wijkverpleging. ‘Dit is in de eerste plaats heel naar en zorgelijk voor cliënten’, zegt Caroline Beentjes, voorzitter van de ActiZ kerngroep Zorg Thuis, ‘maar heeft ook direct effect op wijkverpleegkundigen door een te hoge werkdruk en op huisartsen en ziekenhuizen die veel meer tijd kwijt zijn aan bemiddeling.’
In het rapport ‘Wachten op wijkverpleging. Onderzoek naar de beschikbaarheid van wijkverpleging’ is voor het eerst niet alleen onderzocht hoe het is gesteld met de kosten in de wijkverpleging, maar werd vooral gekeken naar effecten van een beperktere toegang tot wijkverpleging voor cliënten, zorgverleners en mantelzorgers. Het onderzoek onderstreept volgens ActiZ het belang van de gemaakte afspraken in het Integraal Zorgakkoord om te investeren in goede wijkverpleging.
ActiZ kerngroep Zorg Thuis-voorzitter Caroline Beentjes: ‘We zien de negatieve effecten van achtergebleven investeringen: cliënten die minder uren zorg krijgen dan eerder, wijkverpleegkundigen die werkplezier verliezen en proberen met nog harder te werken gaten dicht te lopen. Maar we zien ook heel duidelijk de belangrijke rol van de wijkverpleging in ons zorgstelsel. Toen de druk op de wijkverpleging werd opgevoerd, werd dat direct gevoeld door andere partijen in de zorgketen.’